Benimle Başlayan Hikaye

Bazı hikâyeler sessiz başlar.
Bir cümleyle değil bir suskunlukla.
Bu da onlardan biri.
Benimle Başlayan Hikâye, bir kadının defterine 
gizlediği cümlelerle başlar; kimseye yük olmamaya çalışırken, içini en çok kendine batıran bir kalbin hikâyesidir bu. Elif’in sesi önce fısıltıdır, sonra yankı, sonra bir 
veda.
Ama hiçbir zaman çığlık olmaz.
Çünkü bu hikâye, bağırmadan anlatır en derin acılarını.
Deniz, sevmenin her hâlini temsil ederken, Elif eksilmenin kaçınılmazlığını taşır. İkisi de eksik gelir bu hayata; 
biri tamamlamaya çalışır, diğeri gitmeye hazırlanır. Ve o 
hazırlık, sayfalar boyunca gizlenir, okuyan dikkat edene 
kadar.
Bu roman, bir aşkın değil, bir vedanın nasıl sevilerek ya-
şanabileceğini gösterir.
Bir insanın, en çok sevilirken bile nasıl gidebileceğini…
Ve bazen en çok kalmak isteyenin, ilk giden olduğunu.
Bu defterin her satırı bir iç döküm,
her sayfası bir geri çekiliş,
ve her kelimesi bir “sonrasızlıktır.
Bu kitabı okurken, lütfen sessiz olun.
Çünkü Elif, en çok sessizlikte duyulur.
Her bölüm, yalnızca bir günlük değil, aynı zamanda bir 
çığlık. 
Eğer bir okuyucu bile bu satırlarda kendi sessizliğini bulursa; bu hikâye amacına ulaşmış demektir.