Recep Seyhan Bir Sepet Hayal kitabında; Temmuz 2022’de Halk Film tarafından kısa metrajlı film olarak sinemaya uyarlanan Saliç isimli öyküsünün yanı sıra daha önce hiç yayımlanmamış daha pek çok eserine de yer veriyor. Seyhan’ın dili ustaca kullanması, gözlem yeteneğiyle birleşince ortaya zengin bir anlatım çıkmasını sağlıyor. Öykülerinde modern çağın vebası olan teknoloji bağımlılığına çokça değinen yazar, bu durumun insanın kendi içinde yaşattığı etik ikilemlere de vurgu yapıyor. Kitapta Elma Hikâyeleri adıyla ayrı bir bölüm oluşturan yazar, bu bölümde mitolojiye de yer vererek, bizi elmanın ilk ısırılışından bugüne değin süren bir yolculuğa çıkarıyor.
Eserinde, geçmişin yanı sıra çağın ruhuna da ayna tutan Recep Seyhan’ın kendine has üslubuyla yazdığı öyküleri okuyucuyla buluşuyor.
O biraradalıklarda birbirimize sahip olduğumuz o yabansı sarmalın ne kadar da bize ait olduğunu göstermeye mi çalışıyorduk bilmiyorum ama bir yarış içinde seyrediyordu
her şey:
Birlikte kahkaha atıyor, birlikte koşuyor, birlikte coşuyor, içi bilinmezlerle dolu karanlık bir oyuğa birlikte akıyorduk. Böyle, oradan oraya bir çıngı eşliğinde savrulan yangın topu gibiydi çocukluğumuz.
Recep Seyhan Bir Sepet Hayal kitabında; Temmuz 2022’de Halk Film tarafından kısa metrajlı film olarak sinemaya uyarlanan Saliç isimli öyküsünün yanı sıra daha önce hiç yayımlanmamış daha pek çok eserine de yer veriyor. Seyhan’ın dili ustaca kullanması, gözlem yeteneğiyle birleşince ortaya zengin bir anlatım çıkmasını sağlıyor. Öykülerinde modern çağın vebası olan teknoloji bağımlılığına çokça değinen yazar, bu durumun insanın kendi içinde yaşattığı etik ikilemlere de vurgu yapıyor. Kitapta Elma Hikâyeleri adıyla ayrı bir bölüm oluşturan yazar, bu bölümde mitolojiye de yer vererek, bizi elmanın ilk ısırılışından bugüne değin süren bir yolculuğa çıkarıyor.
Eserinde, geçmişin yanı sıra çağın ruhuna da ayna tutan Recep Seyhan’ın kendine has üslubuyla yazdığı öyküleri okuyucuyla buluşuyor.
O biraradalıklarda birbirimize sahip olduğumuz o yabansı sarmalın ne kadar da bize ait olduğunu göstermeye mi çalışıyorduk bilmiyorum ama bir yarış içinde seyrediyordu
her şey:
Birlikte kahkaha atıyor, birlikte koşuyor, birlikte coşuyor, içi bilinmezlerle dolu karanlık bir oyuğa birlikte akıyorduk. Böyle, oradan oraya bir çıngı eşliğinde savrulan yangın topu gibiydi çocukluğumuz.
