Çöldeki Kum

Gönülde ser parelenmiş
duyguda ter örselenmiştir
gök böyle kızıla çalarken
yer kabuk bağlar heder ovasında
derme çatma vakitlerde

adında isyan vardır
ve isyan kaskatıdır her daim
kopar bulutundan
harelenmiş yağmur tanesi gibi
düşer kurumuş saçaklara
çatlamış şakaklara
umuda omuz
aydınlığa ses
yarına yankı olur
düşer yorgun gecelere
ve düşlere gebe uyanır seherler
düne cefası
yarına alacağı kalır…