Bu adamla tartışmaya girmeyin sakın!
Doğru söylüyor akıl daaanesi, korkusunda haklı benimle tartışılmaz.
‘Benim adım Tatar Ramazan, ben bu oyunu bozarım!’
Benimle tartışma gafletine düşünce beyni şase yaptığı için kulaklarından duman çıkan bu tiplere bayılıyorum. Bana evrim sürecini hatırlatıyor. Sanki makine bozulmuş da defosuyla aramıza katılmış gibi…
Hayatta en büyük sorunum aynı zamanda en büyük keyif kaynağım. Kendini akıllı zanneden kerameti kendinden menkul nevi şahsına münhasır zavallı tiplerle tartışamamak… Bu asla bir çelişki değil. Tam tersine müthiş bir duygu. Benim açımdan Allahın bir lütfu... Kendini dünyanın merkezi zanneden uyanık akıl daaanelerinin ilk virajda kayış atması, zoru görünce çamura yatması güleriz ağlanacak halimize dedirtecek bir açmazın ifadesi...
Hayat görüşü, bakış açısı ne olursa olsun bu tiplerle şöyle ağız tadıyla tartışamamak akıl alır gibi değil. Bu duruma kızmakla beraber hak vermiyor değilim. Tartışma gafletinde bulunan sağır beyinlerin tefekkür yokuşunda şase yaparak kulaklarından duman çıktığını, kendini evrenin bulunmazı zanneden defolu kişiliklerin daha ilk rauntta patinaj yapmalarının görmek muhteşem bir duygu. Bana bu saadeti bağışlayan müptezel tiplere ne kadar teşekkür etsem haklarını ödeyemem.
Ağır abi raconu kesen bu defolu tipler asla tartışamazlar. Her şeyi bildiğini sanan bu zavallıların Tuz Gölünü andıran sığ zihinlerinde kâğıttan gemi yüzdürebilirsiniz. Sağır beyinleriyle yeşil çuha masalarda drift atabilirsiniz. Daha ötesine ne yürekleri yeter ne kapasiteleri. Onun için de acımakla kızmak arasında gidip geliyorum.
Bu adamla tartışmaya girmeyin sakın!
Doğru söylüyor akıl daaanesi, korkusunda haklı benimle tartışılmaz.
‘Benim adım Tatar Ramazan, ben bu oyunu bozarım!’
Benimle tartışma gafletine düşünce beyni şase yaptığı için kulaklarından duman çıkan bu tiplere bayılıyorum. Bana evrim sürecini hatırlatıyor. Sanki makine bozulmuş da defosuyla aramıza katılmış gibi…
Hayatta en büyük sorunum aynı zamanda en büyük keyif kaynağım. Kendini akıllı zanneden kerameti kendinden menkul nevi şahsına münhasır zavallı tiplerle tartışamamak… Bu asla bir çelişki değil. Tam tersine müthiş bir duygu. Benim açımdan Allahın bir lütfu... Kendini dünyanın merkezi zanneden uyanık akıl daaanelerinin ilk virajda kayış atması, zoru görünce çamura yatması güleriz ağlanacak halimize dedirtecek bir açmazın ifadesi...
Hayat görüşü, bakış açısı ne olursa olsun bu tiplerle şöyle ağız tadıyla tartışamamak akıl alır gibi değil. Bu duruma kızmakla beraber hak vermiyor değilim. Tartışma gafletinde bulunan sağır beyinlerin tefekkür yokuşunda şase yaparak kulaklarından duman çıktığını, kendini evrenin bulunmazı zanneden defolu kişiliklerin daha ilk rauntta patinaj yapmalarının görmek muhteşem bir duygu. Bana bu saadeti bağışlayan müptezel tiplere ne kadar teşekkür etsem haklarını ödeyemem.
Ağır abi raconu kesen bu defolu tipler asla tartışamazlar. Her şeyi bildiğini sanan bu zavallıların Tuz Gölünü andıran sığ zihinlerinde kâğıttan gemi yüzdürebilirsiniz. Sağır beyinleriyle yeşil çuha masalarda drift atabilirsiniz. Daha ötesine ne yürekleri yeter ne kapasiteleri. Onun için de acımakla kızmak arasında gidip geliyorum.
