Bêguman jiyan tiştekî werê ye ku ahê bizina kol ji ya kel re nahêle. Bi sebr û hedan, bi hêvî û fesal, dewr û dewrana her kesî digerîne.
Çîroka Dewranê jî tam îşaret bi vê dike. Bi inyat çelexwarîtiya dema dibihure û diherike vedibêje. Geh li rex karker û kedkarekî, li rex jineke birîndar, li rex zarokên ji umrê wan hatiye xwarin; geh li rex hejarekî, li rex betalekî û geh jî li rex xwezayê, li rex ekolojiyê… hêvî bi hêvî, hevok bi hevok silavê li roja hilatî dike.
Bêguman jiyan tiştekî werê ye ku ahê bizina kol ji ya kel re nahêle. Bi sebr û hedan, bi hêvî û fesal, dewr û dewrana her kesî digerîne.
Çîroka Dewranê jî tam îşaret bi vê dike. Bi inyat çelexwarîtiya dema dibihure û diherike vedibêje. Geh li rex karker û kedkarekî, li rex jineke birîndar, li rex zarokên ji umrê wan hatiye xwarin; geh li rex hejarekî, li rex betalekî û geh jî li rex xwezayê, li rex ekolojiyê… hêvî bi hêvî, hevok bi hevok silavê li roja hilatî dike.