Hadis Tarihinde Hadis ve Sünnetin Bağlayıcılığı _{Rivayet Dönemi Boyunca}

Hz. Peygamber, Kur’an’ı tebliğ etmiş, ayetlerini talim ve tebyin eylemiş, ibadet şekillerini göstermiştir. Onun bu tasarruflarının çoğu nübüvvet sıfatına dayanmaktadır. Ancak onun risâlet görevi gereği uhdesinde bulunan idarî, hukukî, askerî vb. türden başka görevleri de bulunmaktadır. Allah Resûlü (s.a.v.), Allah tarafından seçilen bir peygamber olmasının yanında bir kuldur ve beşerin sahip olduğu bedenî ve ruhî özelliklere haizdir. Onun nebevî hüviyeti gereğince ortaya koyduğu tasarrufları olduğu gibi beşer olması hasebiyle kendi re’y ve ictihâdı ile aldığı kararları da vardır. 
İslam âlimleri, Hz. Peygamber’i konumu (nebî ve beşer) ve görevleri (peygamber, devlet başkanı, ordu komutanı, hâkim, müftü vb.) gereği aldığı kararlar arasında bağlayıcılık açısından bir fark görmüşler ve sünneti bu açıdan çeşitli kısımlara ayırmışlardır. Böylece hangi uygulamaların bağlayıcı olduğu, hangilerinin ise belirli durumlarla sınırlı olduğu konusunda zengin bir ilmî miras oluşturmuşlardır. 
Elinizdeki eser, rivâyet dönemi boyunca muhaddislerin sünnetin bağlayıcılığına dair yaklaşımlarını, dönemin ilmî atmosferi, tartışmaları ve yöntemleri ışığında incelemektedir. Okuyucuya, geçmişin ilim meclislerinden günümüze uzanan bir yolculuk sunarak, sünnetin anlamını ve konumunu yeniden düşünme imkânı vermektedir.