İnsanlığın Aşkı

Gönül ferman dinlemiyor ki 
Gönül ferman dinleseydi eğer 
Ferhat dağları deler miydi? 
Mecnun çöllere düşer miydi hiç? 
Kerem sazıyla yandı Aslı’ya 
Çok şey söylendi aşk üstüne 
Söylenmeyenlerse sadece yaşandı 
Kalplerde bir hançer acısı bırakarak. 
Küllendi hiç sönmeyen ateş 
Belki Anka Kuşu da gelmedi 
Belkıs kayıp bir alıntı şimdi dudaklarda 
Çoğu zaman bir tesellidir, 
olmasını istediklerimiz. 
Aşkımız bitince ölüyor, 
İnsanlığımız, umutlarımız. 
Aşkın kapı aralığında, 
Meçhule koşuyorsa 
Yalnızlığını kalbine gömen her yolcu 
Aşktır içinde taşıdığı, 
Kuşaktan kuşağa söylenen. 
Ne mitler ne de efsaneler… 
Sadece aşk, 
Dillerden dile, 
Bize bizce yaşamayı öğreten.