Kül Hatırı

kendimi sarmaladım eşiğe sundum 
avuçlarımda yanaklarım 
uzanarak göğsüme 

terk edildiğim onca zamandan 
sen diyemeyeceğim bir gerçekliği 
suya verdim 

çok yerinden bıçakladım 
ağrıdı ağırlığınca zaman 
tuttuğum ne kaldıysa 
bırakmayı öğrendim