O Dağ Yollarında

“Öğretmen olmak, dağ başına çivi gibi çakılmaktır…
Kendini yakıp da karanlığa ışık tutmaktır…” Fahri Erdinç
Geçmişi bazen kopuk kopuk anımsarız. Yaşadıklarımızla ve bizde bıraktıkları izlerle bugüne gelmişizdir. Anılar içimizde bazen kapanmayan bir yara, dinmeyen bir sızı olabilir. Özellikle bunalımlı, karanlık dönemlerde insan yaşamı toplumsal ve politik fırtınalarla derin sarsıntılar geçirir. Böyle koşullarda yaşamanın zorluğunu ve acısını en çok hissedenler ise elbette düşünen, sorgulayan insanlardır. Öğretmenler de böyledir… Toplumun yeni kuşaklarını yetiştirme, bilgilendirme, aydınlatma işlevi ve sorumluluğunu taşıyan öğretmenler, görevlerini yaparken nice zorluklara göğüs germek, nice sorunlara karşı çözümler üretmek durumunda kalırlar. Nazmi Bayrı’nın bu otobiyografik yapıtında bu duruma ilişkin pek çok örnek yer almaktadır. 12 Eylül öncesinden başlayan serüvende yalnızca öğretmenler ile toplumsal çevreleri arasındaki çatışma ve gerilimleri değil aynı zamanda zorlu doğa koşulları içindeki insanın yaşama mücadelesini de görebiliyoruz.

Mustafa Günay