Nisan dergisinde (1985) yayımladığım “The Çans” başlıklı
küçük bir çıkmada dokunmuştum: Nabokov, Konstantin
Bellmonds’un İngilizce aslından Rusçaya çevirmiş olduğu,
Edgar Allan Poe’nun “The Bells” şiirini, Rusça metni esas
alarak yeniden İngilizceye çevirmişti.
Bilge Karasu’nun 1974’te Fransızcaya çevirdiği “Requiem”
adlı şiirimi aynı yılın Şubat ayında yazmıştım. O hâliyle,
sonradan, şiirin ne kendisini yayımladım, ne de –Gilbert Lély’nin
önsözüyle bir plaquette hâlinde çıkmak üzere olan– çevirisini.
Şiir beni bir süre daha kurcaladı: 1974 güzünde, Bilge’nin
çeviri metnini okurken, kendi metnimi unutarak yeni, enikonu
kısaltılmış bir versiyon daha yazdım, onu gönderdim: Bu hâliyle
“Requiem”, Soyut dergisinde (1975) yayımlandı, ancak onu
hiçbir kitabıma almadım: Yazılar ve Tuğralar’a da.
[ Taşrada Ölüm Dirim Hazırlıkları’ndan ]
Nisan dergisinde (1985) yayımladığım “The Çans” başlıklı
küçük bir çıkmada dokunmuştum: Nabokov, Konstantin
Bellmonds’un İngilizce aslından Rusçaya çevirmiş olduğu,
Edgar Allan Poe’nun “The Bells” şiirini, Rusça metni esas
alarak yeniden İngilizceye çevirmişti.
Bilge Karasu’nun 1974’te Fransızcaya çevirdiği “Requiem”
adlı şiirimi aynı yılın Şubat ayında yazmıştım. O hâliyle,
sonradan, şiirin ne kendisini yayımladım, ne de –Gilbert Lély’nin
önsözüyle bir plaquette hâlinde çıkmak üzere olan– çevirisini.
Şiir beni bir süre daha kurcaladı: 1974 güzünde, Bilge’nin
çeviri metnini okurken, kendi metnimi unutarak yeni, enikonu
kısaltılmış bir versiyon daha yazdım, onu gönderdim: Bu hâliyle
“Requiem”, Soyut dergisinde (1975) yayımlandı, ancak onu
hiçbir kitabıma almadım: Yazılar ve Tuğralar’a da.
[ Taşrada Ölüm Dirim Hazırlıkları’ndan ]
