“Yaşam bile... Yalıtımla başladı!... İlk hücrenin kendini... Yalıtmasıyla!... İnsan ilk duvarı... İnşa ettiğinde... İnsan oldu! Tarihin büyük insanları... Kendilerini yalıttılar! Sen kendini... Yalıtmıyor musun?...”
Bilim ile kurgu arasında salınan eserleriyle tanıdığımız Levent Şenyürek, yeni romanında da okuru benzer bir gelgite sürüklüyor, ikilemde bırakıyor.
Saklı Cehennem, konforlu hale getirdiğimizi düşündüğümüz yaşantılarımızı biraz olsun sorguladığımızda bizleri bekleyen o aydınlanma ânını hatırlatan bir distopya!
“Yaşam oyununu kaybetmişti Cevher; hem de kazanmakta olduğunu zannederken... Yaşamda da oyunlarda olduğu gibi insanın artık kazanamayacağını anlayıp kabul ettiği bir an gelebilirdi ama oyunlardan çıkılır gibi yaşamdan vazgeçilemiyordu.”
“Yaşam bile... Yalıtımla başladı!... İlk hücrenin kendini... Yalıtmasıyla!... İnsan ilk duvarı... İnşa ettiğinde... İnsan oldu! Tarihin büyük insanları... Kendilerini yalıttılar! Sen kendini... Yalıtmıyor musun?...”
Bilim ile kurgu arasında salınan eserleriyle tanıdığımız Levent Şenyürek, yeni romanında da okuru benzer bir gelgite sürüklüyor, ikilemde bırakıyor.
Saklı Cehennem, konforlu hale getirdiğimizi düşündüğümüz yaşantılarımızı biraz olsun sorguladığımızda bizleri bekleyen o aydınlanma ânını hatırlatan bir distopya!
“Yaşam oyununu kaybetmişti Cevher; hem de kazanmakta olduğunu zannederken... Yaşamda da oyunlarda olduğu gibi insanın artık kazanamayacağını anlayıp kabul ettiği bir an gelebilirdi ama oyunlardan çıkılır gibi yaşamdan vazgeçilemiyordu.”
