Sen Neymişsin Ey Ömrüm

duygulansam, arbedeler çıkıyor
düşünsem, kan sıçrıyor kentlere
şanssızlığım ki, bana has düzenlenmişken
neden herkes müdahâle ediyor ömrüme
sen neymişsin ey ömrüm, yazıla-çizile!çocukluğuma saplanmış acılarla biçimlendim
gözleri oyulmuş kedilerdi ilkgençliğimde dostlarım
gençliğim mi, sormayın: bir tûfan ortasıydı
sonrasında azınlık halklar gibi kanadım

sen neymişsin ey ömrüm, yedi-belâlım!

herkesin takım elbisesi, kravatı var
ama, çoğu kişinin şiirselliği yok
benim sivil itaatsizliğim bu nedenledir
bu nedenle yarılıyor yer, yıkılıyor gök

sen neymişsin ey ömrüm, hadi beni sök!

yaşlandım ya, duygulandıkça ufalıyorum
düşündükçe içimde yılankavi titreşimler
daha daha berkitiyor şanssızlığımı
anlaşıldı: bu ömür burada biter

sen neymişsin ey ömrüm: nelere bedel!