Sıratta Açan Çiçek

İnsan kendini sevmezse ölür derler. Ben hakkımı senden yana kullandım.
Birbirinizi sevmedikçe iman edilmemiş.
Sayende imanı tattım.

Mahşerde seni, şerde hayır aradım.
Birlikte gömüldüğümüzü yeni anladım.
Günahın penceresinde olduğun belli.
Sırata ektiğin papatyaları ben suladım.

Bir yanım cennet bir yanım cehennem.
Sıratın ortasında bekliyoruz sen ve ben.
Senin ektiğin tohumu suladığım tekelidir.
Haram ile soldurmayalım daha mevsim gelmeden.

Hayat, sırat gibi: kıldan ince, kılıçtan keskin… Ve her kalp, bu ince yolun istinadına açan bir çiçek bahçesinin sıratı aydınlatacak kadar derin…
Gözlerindeki tufan, kalbimdeki enkazı taşır durur. Tahtından ettiğin her duygu aşkın, ayrılığın ve vuslatın terazisinde eşit ağırlıkta.
Bu tufandan kaçarken aradığın ne? Ruhun kalbinizde dinlenmeye cesaretini var mı?