Yolculuğun Sonu
Ingrid Thobois
Ben? “Büyük Gezgin.” Haydi kelimelerle oynamayı bırakalım.
Hiç kimse bu ifadeyi odamda ya da yolun bir köşesinde hareketsiz, durağan hâlde yaptığım zihinsel bir yolculuk olarak algılamadı.
Herkesin aklına anında kilometreler, yolculuklar, mesafeler, zaman farkları, sırt çantaları geldi ve hareket etmenin hayatımın büyük bir kısmını oluşturduğunu düşündü. Bu metni bu fikre karşı yazıyorum: Olanı inkâr etmek istemiyorum, tamam ama burada o kadar gösterişli olmasa da bir hakikat biçimini yeniden kurmak istiyorum.
Ingrid Thobois, dünyanın birçok yerini arşınlamış, şimdi çocuklarıyla İstanbul’u deneyimleyen bir yazar olarak, kimliğine iliklenen “gezgin” sıfatını yeniden tanımlamak ve seyahat kavramının kendi anlam dünyasında nereye oturduğunu göstermek dürtüsüyle bizi şehirden şehre bir yolculuğa çıkarıyor.
Çocukluğundan, dünyayı keşfinden ve Nicolas Bouvier’e olan tutkusundan izler taşıyan bu eser, gezgin olma sıfatıyla ilgili bir itirafı da satıraralarına saklıyor.
Yolculuğun Sonu
Ingrid Thobois
Ben? “Büyük Gezgin.” Haydi kelimelerle oynamayı bırakalım.
Hiç kimse bu ifadeyi odamda ya da yolun bir köşesinde hareketsiz, durağan hâlde yaptığım zihinsel bir yolculuk olarak algılamadı.
Herkesin aklına anında kilometreler, yolculuklar, mesafeler, zaman farkları, sırt çantaları geldi ve hareket etmenin hayatımın büyük bir kısmını oluşturduğunu düşündü. Bu metni bu fikre karşı yazıyorum: Olanı inkâr etmek istemiyorum, tamam ama burada o kadar gösterişli olmasa da bir hakikat biçimini yeniden kurmak istiyorum.
Ingrid Thobois, dünyanın birçok yerini arşınlamış, şimdi çocuklarıyla İstanbul’u deneyimleyen bir yazar olarak, kimliğine iliklenen “gezgin” sıfatını yeniden tanımlamak ve seyahat kavramının kendi anlam dünyasında nereye oturduğunu göstermek dürtüsüyle bizi şehirden şehre bir yolculuğa çıkarıyor.
Çocukluğundan, dünyayı keşfinden ve Nicolas Bouvier’e olan tutkusundan izler taşıyan bu eser, gezgin olma sıfatıyla ilgili bir itirafı da satıraralarına saklıyor.
