Sessizlikte Bile Adın Var

Bu mektubu sana ulaştırmayacağım.
Ne posta kutuna düşecek,
Ne de eline ulaşacak.
Belki yıllar sonra bir defterin arasında bulurlar…
‘’Kim bu kadın?’’ derler,
‘’Kim bu adam?’’
Ama cevabı sadece gökyüzü bilecek
Ve susacak.

Ben seni sevdim.
Tüm eksiklerinle,
Tüm yokluğunla…
Hatta en çok da gidişinle sevdim.
Şimdi kapatıyorum bu defteri.
Sana dair son harfimi de susturuyorum.
Ardımda bir isim bırakmıyorum,
Sadece sessizlik kalıyor.
Ve o sessizliğe gömülen bir adam…

Elveda...
Dönmesen de olur.
Çünkü sen yoksun artık.
Ve ben,
Sensizliğe gömülmüş bir mezar kadar sessizim…