Haçlı Yolunda Kilikya ve Silifke, Birinci Haçlı Seferi’nin (1096-1101) askeri rotalarını, Göksu Havzası ile Toros geçitlerinin coğrafî stratejisini ve Seleukeia ad Calycadnum’un (Silifke) çok-kültürlü hinterlandını disiplinler-arası bir bakışla çözümlüyor. Eserde:
• Fulcherius Carnotensis’in tanıklığı – Historia Hierosolymitana’daki 1097 Göksu geçişi, “hacının askere evrimi” ve Silifke’de kaydedilen ilk Latin ayini.
• Latin-Ermeni İttifakı – Vahka-Anazarba-Silifke üçgenindeki diplomatik nikâhlar, ortak garnizon modeli ve Antakya kuşatmasına lojistik katkı.
• Bizans Tahkim Sistemi – I. Alexios’un kommerkion reformları, Manuel Komnenos’un 1137/1158 tahkim emirleri ve Silifke Kalesi’nin çokgen burç stratigrafisi.
• Deniz-Nehir Entegrasyonu – Seleukeia limanı ile Göksu deltası üzerinden hububat-tuz sevkiyatı, Selçuk-Latin donanma rekabeti ve fırtına dönemlerinin acil barınak rotaları.
Arkeolojik veriler, kronik filolojisi, CBS tabanlı topoğrafya ve iktisadî kayıtlar ilk kez aynı pencerede buluşuyor; Silifke, “geçit” olmaktan çıkıp Doğu Akdeniz’in lojistik laboratuvarı olarak yeniden tanımlanıyor.
Haçlı Yolunda Kilikya ve Silifke, Birinci Haçlı Seferi’nin (1096-1101) askeri rotalarını, Göksu Havzası ile Toros geçitlerinin coğrafî stratejisini ve Seleukeia ad Calycadnum’un (Silifke) çok-kültürlü hinterlandını disiplinler-arası bir bakışla çözümlüyor. Eserde:
• Fulcherius Carnotensis’in tanıklığı – Historia Hierosolymitana’daki 1097 Göksu geçişi, “hacının askere evrimi” ve Silifke’de kaydedilen ilk Latin ayini.
• Latin-Ermeni İttifakı – Vahka-Anazarba-Silifke üçgenindeki diplomatik nikâhlar, ortak garnizon modeli ve Antakya kuşatmasına lojistik katkı.
• Bizans Tahkim Sistemi – I. Alexios’un kommerkion reformları, Manuel Komnenos’un 1137/1158 tahkim emirleri ve Silifke Kalesi’nin çokgen burç stratigrafisi.
• Deniz-Nehir Entegrasyonu – Seleukeia limanı ile Göksu deltası üzerinden hububat-tuz sevkiyatı, Selçuk-Latin donanma rekabeti ve fırtına dönemlerinin acil barınak rotaları.
Arkeolojik veriler, kronik filolojisi, CBS tabanlı topoğrafya ve iktisadî kayıtlar ilk kez aynı pencerede buluşuyor; Silifke, “geçit” olmaktan çıkıp Doğu Akdeniz’in lojistik laboratuvarı olarak yeniden tanımlanıyor.
